Γειά και χαρά σε όλους!Έγινε λοιπόν η εκδήλωση στις 21 Σεπτέμβρη,μέσα στο στρατόπεδο Καψάλη και με αρκετούς από εσάς που αψηφήσατε την ψύχρα ,τα είπαμε και από κοντά.Οι εντυπώσεις είναι ακόμη νωπές και σχεδιάζουμε μεταξύ άλλων να τις μοιραστούμε μαζί σας σε μια ανοιχτή συνέλευση προσεχώς.Νομίζουμε πως αξίζει να παραθέσουμε εδώ όχι τόσο την γνώμη των μελών του δικτύου για το πώς πήγε η εκδήλωση αλλά ανθρώπων που μας τίμησαν με την παρουσία τους,μέλη άλλων αντίστοιχων κινήσεων από άλλες πόλεις.Ας είναι αυτή η αρχή να ακούσουμε και τις δικές σας απόψεις.Ευχαριστούμε και πάλι τα παιδιά από Σέρρες και Θεσσαλονίκη που ήταν εκεί μαζί μας,αλλά και όσους δήλωσαν την συμπαράταξή τους από Γιάννενα,Καβάλα,Χανιά και Λαμία, καθώς και τους Δημάρχους κ.Σερασίδη από τον Δήμο Σταυρούπολης και κ.Κορτζίδη από τον Δήμο του Ελληνικού Αττικής.Κι όμως υπάρχουν ακόμη εστίες (και μάλιστα ισχυρές) αντίστασης
Αν κατά καιρούς μέσα από αυτήν εδώ τη στήλη μεταφέρονται και προσωπικά βιώματα ή εμπειρίες, αυτό γίνεται – αποκλειστικά και μόνον – επειδή ο υπογράφων θεωρεί πως έχουν τη δική τους σημασία και σπουδαιότητα.
Την περασμένη, λοιπόν, Κυριακή παρευρέθηκα, ως μέλος πολυπληθούς ομάδας της δημοτικής κίνησης «διάβαση πεζών» στην πόλη των Γιαννιτσών. Αφορμή η πρόσκληση των μελών της δραστήριας κίνησης του «δικτύου πολιτών για το περιβάλλον» και αιτία η πραγματοποίηση μουσικών εκδηλώσεων σε χώρο του στρ. «Καψάλη» της πόλης των Γιαννιτσών με κύριο στόχο την αφύπνιση των δημοτών για τη δυναμική διεκδίκησή του από τον Δήμο.
Δεν θα εστιάσω το ενδιαφέρον μου στο κύριο κομμάτι αυτής της πρωτοβουλίας (το πολιτικό και ίσως το περισσότερο ενδιαφέρον), αλλά στην εικόνα που προσέλαβα και προσλάβαμε όλοι όσοι συμμετείχαμε.
Επρόκειτο για την εικόνα μιας ζωντανής, ακμαίας και γεμάτης παλμό και δημιουργικής ενασχόλησης «κοινότητας» δεκάδων νέων (κατά βάση) ανθρώπων, που διαθέτοντας σημαντικό μέρος από το υστέρημα του χρόνου τους, διευθετούσαν τους χώρους, άπλωναν πανό, εξέθεταν την «πραμάτεια τους», συνομιλούσαν, αντάλλασσαν σκέψεις και εμπειρίες, διασκέδαζαν.
Οι άνθρωποι αυτοί, είτε κατάγονταν από την περιοχή, είτε από γειτονικές και περισσότερο μακρινές πόλεις (οι περισσότεροι από αυτούς ελάχιστα γνωρίζονταν μεταξύ τους) αναζητούσαν και έβρισκαν ένα κοινό «υπόστρωμα» που χαρακτηρίζονταν από ζεστασιά, συντροφικότητα, αλληλεγγύη, κοινές αναζητήσεις, κοινούς προβληματισμούς. Μα πρωτίστως από την αίσθηση πως δεν είναι μόνοι.
Την αίσθηση πως υπάρχουν σ’ αυτή τη «δύσμοιρη» χώρα εστίες αντίστασης, πως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που υψώνουν το ανάστημά τους στην εξουσία και τα ιδιοτελή συμφέροντα, παλεύοντας για αυτονόητα δικαιώματα που έχουν από καιρό απεμποληθεί.
Μας συνάντησε (για παράδειγμα), μεταξύ άλλων, ένας νεαρός που δούλευε για καιρό σε νευραλγική (ρουσφετολογική κοινώς) υπηρεσία. Μονίμως δέχονταν πιέσεις από τον πολιτικό του προϊστάμενο για σβήσιμο ποινών. Αγανάκτησε και ζήτησε τη μετάταξή του. Ήταν εκεί στην εκδήλωση και έψαχνε το δρόμο του.
Άλλος κύριος, μεγαλύτερος σε ηλικία, δραστηριοποιήθηκε, παλαιότερα, με ομάδα συμπολιτών του για την ανατροπή ενός σχεδίου ανέγερσης δημόσιου κτιρίου σε χώρο πρασίνου στο κέντρο της πόλης του. Λοιδωρήθηκε, κατηγορήθηκε, δέχθηκε απειλές αλλά κέρδισε τη μάχη. Από τότε θεωρείται αυτός και οι σύντροφοί τα απολωλότα πρόβατα της πόλης.
Τρίτος, νεαρός πρώην σπουδαστής στις Σέρρες. Μας μετέφερε τη ζοφερή εικόνα που προσέλαβε από τη διαμονή του στην πόλη μας. Πολιτικοποιημένος ο ίδιος και με συμμετοχή στα δρώμενα του ΤΕΙ, μας περιέγραφε με τα μελανότερα χρώματα τις εμπειρίες από τις επαφές του με σημαίνοντα πρόσωπα του δημόσιου βίου μας. Εικόνα που μας είναι, βέβαια, γνωστή αλλά που τόσο μας πληγώνει όταν μας την μεταφέρουν και οι απέξω.
Τα παραπάνω και πολλά ακόμη (για να μην αναφερθούμε και στις πολύ ενδιαφέρουσες εμπειρίες των παιδιών που δραστηριοποιούνταν στα Γιαννιτσά) καταδεικνύουν αφενός τα προβλήματα των τεραστίων διαρθρωτικών αδυναμιών που χαρακτηρίζουν τη λειτουργία της τοπικής αυτοδιοίκησης (και όχι μόνον) και αφετέρου την ανάγκη της αφύπνισης των πολιτών.
Έχουμε πει και έχουμε γράψει επανειλημμένα (απαντώντας σε υποβολιμαία ερωτήματα) πως «έτοιμος δρόμος δεν υπάρχει, το δρόμο τον βρίσκουμε περπατώντας». Για να βρεθεί αυτός ο δρόμος χρειάζεται υπομονή και επιμονή, σθένος και κουράγιο. Τα ίχνη αυτού του δρόμου τα βρίσκουμε παντού, είτε μιλούμε για την πόλη μας, είτε για τα Γιαννιτσά, είτε για τα Χανιά… Αλλού είναι περισσότερο και αλλού λιγότερο ευδιάκριτα. Όμως υπάρχουν και αυτό ακριβώς πρέπει να κρατήσουμε για τη συνέχεια.
http://www.paschalis.gr/ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ Σέρρες 24-9-2008
«διάβαση πεζών»
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Πανελλαδικό δίκτυο διεκδίκησης των στρατοπέδων
Στην πόλη των Γιαννιτσών, ο «θεμέλιος λίθος»
Με πρωτοβουλία του «δικτύου πολιτών για το περιβάλλον», μιας νεοσύστατης (αλλά ιδιαίτερα δραστήριας) κίνησης που έχει ως έδρα την πόλη των Γιαννιτσών, πραγματοποιήθηκε μουσική εκδήλωση σε εγκαταλειμμένο στρατόπεδο της πόλης.
Η εκδήλωση αυτή αποσκοπούσε στην ευαισθητοποίηση των κατοίκων της πόλης και βέβαια στην πίεση προς τη Δημοτική Αρχή για την άμεση διεκδίκηση του στρατοπέδου και την μετατροπή αυτού σε μητροπολιτικό πάρκο.
Στην εκδήλωση κλήθηκαν και παρέστησαν εκπρόσωποι κινήσεων από όλη τη βόρεια Ελλάδα (χαιρέτισαν κινήσεις «διάβαση πεζών» από Σέρρες, Λαμίας, Καβάλας, Χανίων, Ιωαννίνων κ.ά), ενώ μεταξύ των προσκεκλημένων περιλαμβάνονταν και οι Χρήστος Κορτζίδης (Δήμαρχος Ελληνικού) καθώς και Σάββας Σερασίδης (Δήμαρχος Σταυρούπολης). Ο Χρήστος Κορτζίδης έγινε πανελληνίως γνωστός λόγω της σθεναρής στάσης που κράτησε απέναντι σε ιδιωτικά συμφέροντα που λυμαίνονταν τις παραλίες του Δήμου, ενώ ο Σάββας Σερασίδης από τη στιγμή που ανέλαβε τα ηνία της δημαρχίας έχει αναδείξει (μαζί με άλλους Δημάρχους του ευρύτερου συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης) ως πρώτη προτεραιότητα την παραχώρηση των στρατοπέδων στους Δήμους.
Η «διάβαση πεζών» (μέλη της οποίας από καιρό διατηρούν επαφή με την κίνηση των Γιαννιτσών) εκπροσωπήθηκε με πολυμελή αντιπροσωπεία, εκθέτοντας σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο έντυπο υλικό που αφορούσε στη σειρά των δράσεων που έχει αναλάβει για την διεκδίκηση των στρατοπέδων. Παράλληλα τα μέλη της είχαν τη μοναδική ευκαιρία να ανταλλάξουν εμπειρίες και σκέψεις για επί μέρους πρωτοβουλίες στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Στις σύντομες εισηγήσεις των εκπροσώπων των κινήσεων επιβεβαιώθηκε η ανάγκη συσπείρωσης των πολιτών προς την κατεύθυνση της δυναμικής διεκδίκησης του συνόλου της έκτασης που καταλαμβάνουν τα στρατόπεδα, ως μοναδικής διεξόδου από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του μπετόν και της άναρχης οικοδόμησης.
Το σημαντικότερο όμως όλων, είναι πως με πρωτοβουλία του «δικτύου πολιτών» των Γιαννιτσών, μπήκε ο «θεμέλιος λίθος» για την δημιουργία ενός πανελλαδικού δικτύου διεκδίκησης των στρατοπέδων, το οποίο στο αμέσως προσεχές διάστημα θα προσλάβει και όλα εκείνα τα οργανωτικά χαρακτηριστικά που θα του επιτρέψουν να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο προς την παραπάνω κατεύθυνση.
Η «διάβαση πεζών» όχι απλώς δηλώνει παρούσα, αλλά εκφράζει και τη διάθεσή της να σηκώσει το βάρος που της αντιστοιχεί διαθέτοντας και δυνάμεις και την μεγάλη εμπειρία που έχει αποκτήσει.
Η εκδήλωση των Γιαννιτσών κατέδειξε πως υπάρχουν ακόμη ισχυρότατες δυνάμεις αντίστασης στη λαίλαπα της καταπάτησης και οικειοποίησης των δημόσιων χώρων.
Έδειξε πως υπάρχουν Δήμαρχοι με άλλη λογική από του κ.Βλάχου και του κ.Μωυσιάδη, όπως ο Δήμαρχος Έδεσσας κ. Ιωάννης Σόντρας ο οποίος στην υπόδειξη του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας να συμμορφωθεί με το Ν.2745/99 και να συμφωνήσει στην τσιμεντοποίηση του 50% του πρώην στρατοπέδου «ΚΑΛΙΑΓΚΑΚΗ ΕΔΕΣΣΑΣ», απάντησε με θάρρος και ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Έδεσσας (59/2008) ότι το ΥΠΕΘΑ πρέπει να επιστρέψει στο Δήμο Έδεσσας χωρίς κανέναν απολύτως όρο το πρώην Στρατόπεδο στον Δήμο, από τον οποίο όπως τονίζεται στην απόφαση απλά το δανείστηκε για την εξυπηρέτηση των τότε αναγκών του. Η απόφαση καταλήγει ακόμη πιο τολμηρά τονίζοντας ότι από πλευράς Δήμου θα ασκηθεί κάθε ΝΟΜΙΜΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ.
Έδειξε όμως και κάτι που θεωρούμε ακόμη πιο σημαντικό :
Πως το μέλλον το κερδίζουμε μόνον με αγώνες, συγκρούσεις και ενεργό συμμετοχή στα κοινά.
Υπεύθυνος για ΜΜΕ : Μπόϊκος Σάκης
